Dzisiaj każdy może kupić ubiory z grup zawodowych i w nich jeździć. Czasem się zastanawiam, czy noszenie teamowej koszulki to oznaka identyfikacji z ulubionym zespołem, czy też udawanie zawodowego kolarza ? Może jedno i drugie. Dla jednych widok rowerzysty w koszulce np. Discovery jadącego po lokalnej drodze z miną byłego lidera tej grupy to raczej zabawny widok, a dla innych mocno irytujący. Jakie jest Wasze zdanie na ten temat ? Jak Wy to odbieracie ?
PS. Wczoraj widziałem kolesia w koszulce lidera GdI ale jakoś nie przypominał Basso…
Wydaje mi się, że to wyraz sympatii dla danej drużyny i nie widzę w tym nic złego. Ja akurat jeżdżę najczęściej w koszulce firmowej sklepu rowerowego, w który się zaopatruję. Była w miarę tania, a jest dobra i do tego widoczna na szosie. Gdyby koszulki teamowe były tańsze, to pewnie jakąś bym sobie sprawił, ale głównie z uwagi na jakość materiału.
Ja też nie widzę nic zdrożnego w jeżdżeniu w strojach teamowych. Sam tak robię, choć jeżdżę raczej w dobrych podróbkach strojów teamowych produkowanych przez BCM, te oryginalne są nieprzyzwoicie drogie.
Nie robię jednak tego dla lansu, choć luzie się często oglądają, a dzieciaki krzyczą „kolarz, kolarz” ( lubię to, hihihi ). Nie to jest jednak najważniejsze : na rowerze odreagowuję zmęczenie, zgnojenie i stresy w pracy, relaksuję się i odprężam, delektuję jazdą dla przyjemności. Jeżdżę przede wszystkim sam – a wtedy gdzieś tam sobie wyobrażam, że jednak jestem zawodowym kolarzem ( którym nigdy nie byłem i nigdy już nie będę ) i właśnie pokonuję jakiś etap bardzo znaczącego wyścigu :o)
W stroju tamowym czuję się lepiej ( sam dla siebie ) – banalne ale prawdziwe. I wypisuje to stary chłop …
Powody są również inne – te, o których pisał poprzednik : identyfikacja z ulubionym zespołem lub kolarzem, kibicowanie drużynie czy zawodnikowi, wreszcie estetyka – choć o gustach się nie dyskutuje, to w mojej opinii stroje teamowe są w większości ładne i gustowne ( są wyjatki, hihihihi ).
Są jednak lanserzy – z kieszeniami nabitymi kasą. Jakiś czas temu spotkałem na trasie jednego takiego : strój US Postal ( orydżynal ), rowerek Trek z wysokiej półki. Zwykle jak spotykam w trasie innego kolarza czy rowerzystę ( jadącego żeby jechać a nie po przysłowiowe bułki ) macham do niego i pozdrawiam. Tak też uczyniłem w kierunku owego „Armstronga”. Zero reakcji, kamienna twarz. No coments.
ja jeżdze w koszulce Banesto (kto młody to teraz jest to Case de’par czy jakoś tak ) Lubiłem i lubię ten team nadal i nie jest to oznaka żadnego lansowania się. Wręcz przeciwnie, na początku moich “treningów” czułem się mocno zażenowany gdy jechałem w koszulce kolarskiej a o spodenkach już nie wspomnę
Co do pokazania się to jakoś szczególnie nie spotkałem sie z tym, choć oczywiście nie każdy mi odpowiada na pozdrowienia na drodze ale może nie zauważą bo ruch aut jes akurat duży
Ja tez jezdze sobie w koszulce klubowej, co prawda ekipa stara i juz nie istnieje ( Gatorade-Château d’Ax ) ale podoba mi sie ich stylistyka oraz lubilem Fignona a on mial krótką historię z ta druzyną. Daje zdjecie koszuleczki, tylko moja różni sie tym, ze na zielonym tle narysowana jest buteleczka.
Tez nie widze nic zlego w jezdzeniu w klubowych strojach jesli ktos nie wywyzsza sie tym, ze ma stroj np. Discovery i olewa kolarzy w koszulkach “no name”.
Czesto jezdzac (tez zwykle sam) mam podobne metody motywacyjne co los adamos A “rączka” tez zwykle jest podczas mijania innego trenujacego rowerzysty
Nie będę oryginalny - też wydaje mi się, że to nic złego, że ktoś jeździ w koszulce którejś z grup zawodowych, zresztą też mi się to zdarza. U mnie jest to raczej efekt sympatii do grupy (telekom) niż zawodników, chociaż akurat T-mobile zawsze miał ciekawych zawodników (np. Klöden, Sevilla, czy jeszcze niedawno Zabel).
Nieco zabawne tylko jest, jeżeli jedzie taki “zawodnik” odziany w strój “zawodowy” i pod górkę wyporzedzają go ludzie na makrokeszach z siatkami z zakupami . Ale to w sumie podobna sytuacja jak “cienki zawodnik” na wypasionym rowerze. W sumie, kto bogatemu zabroni…
Koszulki teamowe mają przeważnie jedną zalete: są mianowicie pstrokate i zwracają uwagę. Pierwszą koszulkę jaką kupiłem to była szara prosta koszulka z małym logiem biemme. Nie zwracała na siebie uwagi. Jako kierowca stwierdziłem, że taki stan rzeczy jest nie do zaakceptowania i wyszperałem koszulkę CCC-Polsat na allegro. Koszulka jest wściekle pomarańczowa i zwraca uwagę kierowców. Dodatkowo spodenki tez kupiłem (już nie teamowe) z pomarańczowym paskiem. Dla bezpieczeństwa.
Trochę szkoda, że domyślnie koszulki kolarskie nie mają elementów odblaskowych.
*maf: też sobie taką kupiłem ze względów bezpieczeństwa w ruchu drogowym (jest szansa, że jakiś mało spostrzegawczy mnie zauważy - a miałem już taki wypadek)
To nie ja, ale mam właśnie taką maglia rosa z autografem Cunego. Nie wstydzę się. W żadnym razie nie wyglądam jak zwycięzca Giro, min i finiszowych wymachów rękami też nie ćwiczę przd lustrem
Co w tym złego? To taka odskocznia od codziennosci to udawanie wielkich kolarzy, wielkich sprintow, wielkich gorskich potyczek nawet jesli dookola same rowniny. To doskonale poprawia samopoczucie. U kiboli pilkarskich norma jest noszenie koszulek ukochanej druzyny tylko my jestesmy ciagle za murzynami i robimy z tego jakas filozofie. Czasami odnosze wrazenie ze za duzo w tym naszym kolarstwie przez male “k” filozofii a za malo czystej radosci.
Odzienie kolarza /zawodnika, amatora, pasjonata kolarstwa/ ma określone do spełnienia cele, które sa powszechnie znane. Są to m.in. Okrycie ciała, zapewnienie komfortu /ruchu, termicznego, higienicznego/ podczas jazdy, często długodystansowej. Stąd można z dużą dozą pewnosci przyjąć, że ubiory teamowe sa w tej mierze wzorcami, wykonanymi z należyta starannością i z dobrych/bardzo dobrych materiałów.
Stąd używanie ciuchów teamowych uważam za wyraz rozsądku i praktycznego podejścia.
Ponadto jeżeli jeszcze uda się nabyć szmatki w kolorach, które nawet u ślepych kierowców poprawią jaśność i ostrość widzenia, to juz mozna bić brawo, bowiem dajemy dowód roztropności i troski o swoje bezieczeństwo na drodze, w myśl zasady - aby kolarz był dobrze widoczny na drodze, przy każdej pogodzie i nawet z dużej odległości.
Evka pisze : „min i finiszowych wymachów rękami też nie ćwiczę przed lustrem”
Hihihi, a mi się zdarza i to często wracając z treningu/przejażdżki – wjeżdżając do mojej miejscowości ( na wysokości tablicy oznaczającej ) robić sobie wyimaginowany „finisz na kreskę”, koniecznie z uniesieniem rąk w górę :o))) Luster tam nie ma, nie jestem więc pewien czy nie robię do tego specjalnych min, pewnie tak. Oczywiście przed tym cały ceremoniałem oglądam się czy coś nie jedzie z tyły, w końcu to droga publiczna. A i nic w domu nie ćwiczę, pełen spontan i radość!
Z opowieści znam też koleżkę, który w takich sytuacjach dodaje jeszcze na całe gardło komentarz a’la Jaroński : „Proszę państwa, Alessandro Petacchi !!!” ( itp., itd. )
PozdRower dla wszystkich dotkniętych cyklozą !!!
Zaraz zakładam mój podrabiany strój Bianchi 2003 i wyruszam ….
Fajnie, że napisałeś jaki masz strój, tak myślałam że Bianchi!
Ja w domu nie ćwiczę, ale na szosie czasem się wygłupiam, miny zaczepne itd. Jak zaczynam śpiewać to kontrolnie się oglądam kompletnie nie mam słuchu.
Pozdrawiam!
A ja mam sobie jakąs taką niebiesko-biało-czarną i mi się podoba. Jeszcze mam taką żółto czarno białą grubszą i też mi się podoba , a trzecią mam taką T-Mobile pomarańczową (Nalini chyba to robiła bo pisze Nalini for T-Mobile czy jakoś tak).
A jeśli chodzi o kupno koszulek zawodowych grup to jestem “ZA”. Dobry materiał itd. to samo co wyżej wymienialiście.
Ale jest jeszcze jeden mały kruczek … Ponieważ gdy spotkają się dwaj kolarze(którzy się orientują w świecie kolarskim) jeden z koszulką Discovery a drugi T-Mobile to mogą się czuć jak Lance i Janek I wtedy jest ciekawie jak np Janek zostawia Lanca np na jakiejś górce hahah to takie wyobrażenia moje Wszystko możliwe pozdrawiam !!!
Ale jest jeszcze jeden mały kruczek … Ponieważ gdy spotkają się dwaj kolarze(którzy się orientują w świecie kolarskim) jeden z koszulką Discovery a drugi T-Mobile to mogą się czuć jak Lance i Janek I wtedy jest ciekawie jak np Janek zostawia Lanca np na jakiejś górce
Miałem w czwartek podobną sytuację, ale nikt nikogo nie zostawił, bo pan w koszulce Discovery jechał w odwrotną stronę . Swoją drogą, to szacunek dla tego pana, bo wyglądało, że już wracał (wyjażdżałem przed 9).
To ja jeżdze podobnie jak los adamos w koszulce BCM drużyny CSC. Koszulka i owszem podróbka, ale kosztowała mnie 85 zł. Idąc dalej mam na tyle tupetu że robię to na rowerze crossowym, a nie na szosówce. Lansu w tym tyle co wcale. Kibice piłkarstwa chodzą w koszulkach piłkarskich na codzień. DLaczego ja mam nie mieć na rowerze ładnej koszulki?? Rower sprawia mi bardzo dużo frajdy, a koszulka jest poprostu uzupełnieniem całej zabawy.
Virenque: Koszulki Lampre szczerze to nigdzie jeszcze nie widziałem. Na allegro napewno na dziś nie ma. Z oryginałków to widziałem ostatnio kompletny strój Cofidis, spodenki z szelkami za 420 zł w sklepie u Szurka. Nie zła cena co. Był też komplet Adaśka T-Mobile, spodenki bez szelek za dość wg mnie przyzwoitą cenę 240 zł. Szkopół w tym że to model chyba z 2003 r. Zawsze pozostaje wejść na stronę Lampre i obejrzeć ceny w euro. Tylko wtedy już nie będą one przystępne.
) Lubiłem i lubię ten team nadal i nie jest to oznaka żadnego lansowania się. Wręcz przeciwnie, na początku moich “treningów” czułem się mocno zażenowany gdy jechałem w koszulce kolarskiej a o spodenkach już nie wspomnę 
ale może nie zauważą bo ruch aut jes akurat duży 
A “rączka” tez zwykle jest podczas mijania innego trenujacego rowerzysty 
To taka odskocznia od codziennosci to udawanie wielkich kolarzy, wielkich sprintow, wielkich gorskich potyczek nawet jesli dookola same rowniny. 
To doskonale poprawia samopoczucie. 
.
kompletnie nie mam słuchu.
Zawsze pozostaje wejść na stronę Lampre i obejrzeć ceny w euro. Tylko wtedy już nie będą one przystępne.